Το γράμμα μου στον Άγιο Βασίλη – Μαμά

Ειλικρινά δεν θυμάμαι ποτέ να έχω γράψει γράμμα στον Άι Βασίλη σε παιδική ηλικία, ίσως θα έπρεπε στο σχολείο ο δάσκαλος μας να μας είχε παροτρύνει να το κάνουμε, θα ήταν και πολύ ωραίο θέμα για έκθεση, αλλά δεν έγινε.

Εκεί κάπου στα 15 μου και φυσικά γνωρίζοντας την μη ύπαρξη του Άι Βασίλη, υπό την έννοια που νομίζουν τα παιδιά πάντα, αποφάσισα να γράψω ένα γράμμα με παραλήπτη υποτίθεται τον Άγιο Βασίλη αλλά με σκοπό να  το διαβάσει η μητέρα μου.

Γράμμα στον Αι Βασίλη

Αγαπητέ μου Άγιε Βασίλη θέλω φέτος τα Χριστούγεννα να φέρεις χαρά και ευτυχία σε όλο τον κόσμο, και στο σπίτι μας να έχουμε μόνο χαρές από εδώ και πέρα.

Για μένα προσωπικά Άγιε μου Βασίλη σε παρακαλώ φέρε μου για δώρο το σκυλάκι που θέλω, είσαι Άγιος και μπορείς να κάνεις ένα θαύμα να πείσεις την μαμά να μου επιτρέψει να πάρω το σκυλάκι.

Είναι μόνο του στο μπαλκόνι της ξαδέρφης μου, όλα τα αδελφάκια του υιοθετήθηκαν και θα περάσουν όμορφα Χριστούγεννα, η μαμά τους η Icy τα μεγάλωσε όσο έπρεπε και τώρα θέλει και αυτή να ξεκουραστεί.

Σου υπόσχομαι αν το πάρω τελικά πως θα το πηγαίνω στην μαμά του να το βλέπει και να παίζουν.

Άγιε μου Βασίλη θα σου δώσω μερικές πληροφορίες για την μητέρα μου

Ο λόγος που δεν θέλει να πάρω το σκυλάκι είναι γιατί φοβάται την ράτσα του, είναι pit bull το σκυλάκι αλλά θέλω να την κάνεις να καταλάβει ότι όλα τα σκυλιά όσο άγρια αν είναι από την φύση τους παίζει πολύ σημαντικό ρόλο ο τρόπος που θα τα μεγαλώσεις.

Σου το λέω αυτό γιατί έχω ακούσει να λένε πως τα σκυλιά αν τα πάρεις από μικρά παίρνουν τον χαρακτήρα του αφεντικού τους και εγώ ξέρεις ότι μπορώ να τον εκπαιδεύσω ανάλογα.

Άγιε μου Βασίλη είναι πολύ όμορφος! Έχει μελιά μάτια και ένα περίεργο βλέμμα σαν να σου μιλά, του έχω δώσει και όνομα, θα τον φωνάζω ΈΚΤΟΡΑ.
Σε παρακαλώ Άγιε μου Βασίλη , Σε παρακαλώ, Σε παρακαλώ!!!

Αυτό ήταν το γράμμα που έγραψα στα 15 μου χρόνια και μαντέψτε!!! 
Ο σκοπός πέτυχε, ο Άγιος Βασίλης μου έκανε την χάρη

Εκείνα ήταν τα καλύτερα Χριστούγεννα της ζωής μου έως τότε!

Το απόγευμα της ίδιας μέρας πήρα τον Έκτορα  και πραγματικά τον λάτρεψα, εκτός από το γράμμα στην όλη μου προσπάθεια να πείσω την μητέρα μου, μεγάλο ρόλο έπαιξε και η βοήθεια του μπαμπά που κατάφερε να την επηρεάσει.

Η συνέχεια της ιστορίας

Εκείνο το βράδυ κοιμήθηκα αγκαλιά με τον Έκτωρ στο ίδιο κρεβάτι. Αρχικά του είχα στρώσει κουβερτούλα στο δωμάτιο μου απέναντι από το κρεβάτι, αλλά λίγο το κλάμα λίγο το παραπονιάρικο βλέμμα του που ποτέ δεν μπόρεσα να αντισταθώ, τον έφεραν στο κρεβάτι μου.

Το επόμενο πρωί με ξύπνησε το ροχαλητό του Έκτορα, είναι κάτι που συνηθίζεται στα pit bulls, ο μπαμπάς είχε ήδη ξυπνήσει όταν κατέβηκα στην κουζίνα μας, με τον Έκτωρ στην αγκαλιά μου.

Κάθισα στην καρέκλα και το ενός μηνών pit bullακι μου συνέχισε τον ύπνο του πάνω στα πόδια μου με χωμένη την μουσούδα στην ζακέτα που φορούσα.

Λίγη ώρα αργότερα κατέβηκε και η μαμά, με κοιτάζει και λέει
– Χμ το πήρες τελικά. Για γύρνα το να το δω … με ύφος διαταγής!

Η κομβική στιγμή των τύψεων

Αυτή ήταν η κομβική στιγμή που έλυσε το πρόβλημα μια και έξω.

Ο Έκτορας κοίταξε την μητέρα μου με βλέμμα απερίγραπτο, που την έκανε να νιώσει τύψεις. Αμέσως το ύφος της γαλήνεψε και έμεινε άφωνη.

Ήταν λες και το ίδιο το ζωντανό να αισθανόταν ότι ή μητέρα μου ήταν αρνητική.

Στην περιγραφή της ιστορίας από την μητέρα μου προς τις φίλες της την άκουσα πολλές φορές να λέει αυτός ο σκύλος έχει ένα παραπονιάρικο βλέμμα , με κοίταξε σαν να μου έλεγε γιατί δεν με θες;

Όντως έτσι ήταν, το γλυκό μου σκυλάκι σε κοίταζε σαν άνθρωπος και προσπαθούσε καθημερινά να κερδίσει την αγάπη της μητέρας μου. Πηγαίναμε την καθημερινή μας βόλτα και δεν έβγαινε από το σπίτι αν δεν έπαιρνε το χάδι της και εκείνη τον χάιδευε και του έλεγε
Σ’ αγαπώ βρε αλλά σε φοβάμαι!

Έζησε 7 χρόνια μαζί μας και έγινε ένας υπέροχος σκύλος με καρδιά μικρού παιδιού όσο άγρια όψη και αν είχε το γεμάτο μυς σώμα του, το βλέμμα του συνέχιζε να είναι καθηλωτικό.

Αγαπούσε όλο τον κόσμο και κυρίως τα παιδιά, είχε όμως το θεματάκι του κυρίως με τις γάτες αλλά και με άλλα σκυλιά.

Δεν ήταν τυχαία η επιλογή μου προς την συγκεκριμένη ράτσα. Θαυμάζω τα pit bulls και τις ικανότητές τους, έχουν τεράστια μυϊκή δύναμη από πολλή μικρή ηλικία.

Η βόλτα μαζί τους είναι ευχάριστη, ιδιαίτερα αν ο δρόμος είναι ανηφορικός. Ο δικός μου Έκτορας στις ανηφοριές ήταν εκείνος που πήγαινε εμένα βόλτα τελικά και όχι εγώ εκείνον.

Αν αποφασίσετε να πάρετε pit bull θα πρέπει από μικρή ηλικία να του μάθετε να περπατά δίπλα σας με αλυσίδα ή χωρίς για να αποφύγετε το τράβηγμα που σπάει πολύ εύκολα χέρια και αλυσίδες.

Το σημάδι στην ψυχή μου

Θα παρατηρήσατε ότι μιλώ σε παρελθόντα χρόνο, αν και θα μπορούσε να ζει ακόμη, δυστυχώς έπεσε θύμα φόλας και αν και δεν είμαι κακός άνθρωπος έχω καταραστεί εκείνων που δολοφόνησε το σκυλάκι μου και μαζί του και ένα κομμάτι από την ψυχή μου.

Ο ξαφνικός και απρόσμενος θάνατός του μου προκάλεσε τεράστια θλίψη και για αρκετό καιρό ήμουν σε παθολογική κατάθλιψη.

Ακόμη και σήμερα όταν κοιτάζω pit bullakia στο δρόμο κάτι σαν ρεύμα διαπερνά το σώμα μου.

Καλές γιορτές σε όλους! Αφήστε τα παιδιά σας να αποκτήσουν κατοικίδια, θα τα βοηθήσει ψυχολογικά αλλά και πρακτικά καθώς θα γίνουν πιο υπεύθυνοι άνθρωποι.

Με αυτή την προσωπική ιστορία παίρνω μέρος στο μέρος στο challenge συγγραφής από το www.erofilipateraki.gr